Begin de dag met een helder doel.

‘Hallo Bandoeng, hoort u mij?’, zo opende in 1929 Koningin-moeder Emma de radiotelefoondienst met Nederlands-Indië vanuit Radio Kootwijk.
Nog niet zo lang geleden bezocht ik Radio Kootwijk, sinds 2009 in eigendom van Staatsbosbeheer, voor een bijeenkomst, overigens zeer aan te bevelen wanneer je op zoek bent naar een verrassend mooie omgeving met een glorieus bouwwerk.
Tijdens dat bezoek mocht ik met een schaapsherder de hei op. Wat een eenvoudige wandeling moest worden, werd er een die me nog lang heeft beziggehouden.

Nadat alle schapen uit de kooi waren gehaald liepen we, samen met zijn hond, de heide op. Ik was benieuwd naar ‘de onderneming’ het hoeden van een kudde schapen. Al snel werden de overeenkomsten zichtbaar en was het leidinggeven aan een kudde een mooie metafoor voor het leidinggeven aan een organisatie. Zo sprak de schaapsherder over informele leiders, over een te enthousiaste hond die voortdurend de schapen onrustig maakte en over de benaderbaarheid van de schapen.

Mooi was tevens de metafoor over het bereiken van doelen, immers het lijkt alsof de kudde zonder enig doel over de heide loopt, niets was minder waar. De opdrachtgever, Staatsbosbeheer, had de kudde ingehuurd om de heide en aanpalende graslanden kort te houden. Gezien de grootte van de oppervlakte was dit een behoorlijke opgave. De schaapsherder had daarmee voor die dag een helder doel en hij stelde alles in werking om ervoor te zorgen dat de schapen aan grazen toekwamen en zo min mogelijk werden verstoord in het uitvoeren van ‘deze opdracht’. Zo had de herder zijn handen vol aan zijn hond, die regelmatig veel te enthousiast was in de richting van de schapen, waardoor deze voortdurend werden gestoord in het grazen. Ook bedrijfsmatig had de herder belang dat de schapen goed konden grazen, hierdoor hoefde er ‘s avonds niet te worden bijgevoerd, wat scheelt in de kosten.

Op mijn vraag wat voor hem het belangrijkste middel was in het bereiken van de doelen van die dag, zei hij: “Zorgen voor rust in de kudde, zodat de schapen toekomen aan hun werk, het begrazen van de heide.”

Kijken we naar dezelfde wedstrijd?

Twee keer per jaar is er voor docenten van de KNVB een bijscholing, deze keer met als aandachtsgebied ‘het coachen van een cursist bij een wedstrijd’. Samen met collega-docenten ontvingen we een aantal teams en mochten daarbij hun eigen trainer-coach gebruiken als ‘oefenmateriaal’.

De docenten werden verdeeld over de aanwezige teams en hun trainer-coaches. Voordat de teams een wedstrijd tegen elkaar gingen spelen, mochten wij een gesprek hebben met de trainer-coach.

In het voorgesprek met de trainer-coach gaf zij aan dat ze met haar jeugdteam de laatste periode veel aandacht had besteed aan het verdedigende spel. Hoe de spelers moesten staan wanneer ze de bal verloren en hoe ze vanuit een goede formatie de bal moesten zien terug te veroveren.

Toen eenmaal de wedstrijd was begonnen bleek het team van onze trainer-coach veel sterker dan de tegenstander en speelden zij een prima partij aanvallend voetbal. Er werd snel gecombineerd en met mooie aanvalsvormen stond het team als snel op een voorsprong, het was een genot om naar te kijken.
Tijdens een korte ingelaste pauze mocht de trainer-coach haar team aanwijzingen geven. Tot mijn verbazing stond zij druk gebarend en zichtbaar ontevreden haar team toe te spreken.

In de tweede helft vroegen wij de trainer-coach om een toelichting en hoe zij vond dat haar team speelde. Ze gaf aan erg ontevreden te zijn over het vertoonde spel, immers ze zag hen weinig verdedigen en dat was de opdracht voor haar team.

Wat had ik geleerd van deze dag? Ondanks dat je met elkaar naar dezelfde wedstrijd kijkt, kan deze door iedereen verschillend worden beoordeeld en beleefd. Het kan dus geen kwaad voordat je met elkaar in discussie gaat om eerst vast te stellen ‘of we naar dezelfde wedstrijd kijken’.